Het werk zit erop!

Na een helse busrit van bijna twintig uur zijn we een paar uur geleden aangekomen in Ouagadougou, de hoofdstad van Burkina Faso. Tot onze grote verbazing hebben we in ons hotel gratis Wifi, dus een mooie kans om weer eens een nieuwe blog te plaatsen!

De laatste twee weken in de kliniek zijn voorbijgevlogen. De veranderingen in de verzekering zijn uitgesteld, dus daar hebben we niet echt meer iets van meegekregen. We hebben nog wel geprobeerd de nurses iets bij te brengen, bijvoorbeeld dat ze allemaal hun stethoscoop verkeerd om gebruiken en dat ze niet bij elke hoest antibiotica hoeven voor te schrijven. Of ze er ook iets mee gaan doen is de vraag, maar we hebben in ieder geval ons best gedaan!

Vorige week dinsdag kwamen er vier nieuwe vrijwilligers aan op de compound, nieuw gezelschap dus! Daar waren we ook wel aan toe, want het had de week daarvoor alleen maar geregend, en dan is er weinig te beleven op het platteland van Ghana!

Woensdag was Adrie jarig. Dat hebben we natuurlijk goed gevierd! We hadden in Accra cheesecakemix gekocht, dus we hadden dit keer een echte taart ,in plaats van de verschimmelde cupcakes op mijn verjaardag.

Vrijdag was onze laatste werkdag in de kliniek. Eva en Mijke, die het van ons overnemen in de kliniek, waren met ons mee, zodat wij hen konden inwerken. Sinds ik een paar weken geleden zelf een bevalling had gedaan, waren er geen bevallingen meer overdag geweest, dus Adrie had er nog steeds niet een kunnen doen. Het was dan ook wel heel bijzonder dat er op onze laatste werkdag iemand binnenkwam die ging bevallen van een tweeling! Adrie mocht de tweede baby halen, superleuk dus!

Na het werk zijn we met zijn zessen vertrokken naar Cape Coast om daar het weekend door te brengen. We hadden een hotel gereserveerd, dus er kon niks verkeerd gaan. Dat dachten we tenminste.. Het regende, dus onze trotro had een paar uur vertraging, waardoor we in plaats van om zes uur pas om half negen bij het hotel waren. Toen bleek dat ze onze kamers hadden weggegeven omdat we te laat waren! We moesten dus in het donker op zoek naar een ander hotel. Toen drie andere hotels ook vol bleken te zijn, kwamen we uiteindelijk ergens terecht waar ze wel kamers vrij hadden. Helaas bleek hier geen stromend water te zijn en liepen de kakkerlakken over de vloer! Omdat het inmiddels al bijna half 11 was en we nog steeds niet gegeten hadden, besloten we toch maar te blijven. Alle restaurants waren al dicht, dus we hebben maar een broodje ei en een worstje aan de kant van de weg gehaald. Daarna besloten we dat we maar beter op stap konden gaan, zodat we zo kort mogelijk op onze hotelkamers hoefden te zijn. Drie Ghanese meiden wilden ons wel naar een club brengen. We hebben een supergezellige avond met ze gehad. We hadden ze ook een paar drankjes aangeboden, maar er niet bij nagedacht dat vrouwen hier heel weinig alcohol drinken. Toen we na drie drankjes terug naar het hotel liepen, waren ze hartstikke dronken! Ze konden nog amper zelf lopen en ze moesten ook nog naar een begrafenis! (Een begrafenis is hier een groot feest dat drie dagen duurt en de hele nacht doorgaat.)

De volgende dag hebben we Cape Coast Castle bekeken en lekker een tijdje op het strand gezeten. Daarna zijn we naar Kakum gegaan, waar we eigenlijk in een tent in het regenwoud wilden slapen. Helaas vonden ze ook hier dat we te laat waren, het was nog maar kwart over vier, dus we hebben uiteindelijk in een hotel in het regenwoud overnacht. Zondag hebben we over touwbruggen op 40 meter hoogte door het regenwoud gelopen, een hele bijzondere ervaring!

En toen zat het erop. Acht weken leven op de compound in Kokobeng. De tijd is zo snel gegaan! Soms hebben we ons heel erg verveeld, als we weer eens in de regen zonder stroom zaten, maar stiekem is het ook wel een soort van thuis geworden. Ik ga het missen, maar ik heb ook heel veel zin in de zes weken reizen die ons nog te wachten staan!

Liefs! Maaike