21e verjaardag!
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Maaike
17 September 2011 | Ghana, Accra
Afgelopen woensdag was het zover, mijn 21e verjaardag! Een hele andere verjaardag dan alle andere die ik tot nu toe heb meegemaakt. Om kwart over 6 ’s ochtends schrok ik wakker, door een enorme spin in mijn muggennet en door de muizen onder mijn bed . Mijn eerste verjaardagsvisite was er al vroeg bij! Natuurlijk moest er ook op mijn verjaardag gewoon gewerkt worden. In de kliniek was het een hele heftige dag en hing dus niet echt een feeststemming. Wel heel lief was dat de nurses aan het eind van de dag een maltbiertje voor ons haalden,ter ere van mijn verjaardag. De meeste vrouwen hier drinken geen alcohol, maar maltbier vinden ze echt heel erg lekker!
Toen we ’s middags terugkwamen op de compound, zouden Adrie en ik de lekkere cupcakes opeten die we in de supermarkt in Kumasi hadden gekocht. We wilden eigenlijk taart, maar dat was nergens te krijgen, omdat de meeste mensen hier hun verjaardag niet vieren. De cupcakes kwamen nog het meest in de buurt. Het was dan ook nogal een tegenvaller dat toen we de verpakking openmaakten, de cupcakes helemaal groen van de schimmel bleken te zijn! We hebben nog even op de verpakking gezocht naar een houdbaarheidsdatum, maar die stond er niet op. Waarschijnlijk hebben ze dus gewoon al jaren in de winkel gelegen. Gelukkig kwamen Yao, Marlieke en de kinderen ook nog langs, samen met Chantal, een vriendin van Marlieke die ook voor een aantal weken in Ghana is. Zij hadden een cake gebakken, met slagroom! Echt heel lief, hadden we toch nog taart! ’s Avonds hebben we gezellig met zijn allen buiten wijntjes gedronken.
In Kokobeng, waar onze compound ligt, gebeuren de laatste dagen rare dingen. Woensdag kwam er een vrouw in de kliniek met hele ernstige brandwonden. Ze had ze gekregen doordat een andere vrouw kokend water over haar heen had gegooid. Haar hele arm, hals, schouder en borst waren verbrand. Ze moest eigenlijk verbonden worden en dan zo snel mogelijk naar het ziekenhuis in Kumasi, maar het verband moest eerst nog door haar man bij een apotheek in Kumasi worden gehaald. Dit heeft meer dan 3 uren geduurd. In de tussentijd ging de vrouw steeds meer achteruit, ze verloor veel vocht en warmte en raakte bijna in shock. In de kliniek wisten ze niet wat ze moesten doen, dus vroegen ze aan ons wat wij in Nederland zouden doen. Toen wij zeiden dat ze een infuus met NaCl moest hebben en dat ze haar dekens moesten geven, werd dit meteen geregeld. Gelukkig knapte ze hierdoor wel weer een beetje op. Toen haar man aankwam met het verband, hebben we geholpen met het verbinden van de wonden, waarna ze naar het ziekenhuis in Kumasi kon.
Toen we ’s middags terug op de compound kwamen, bleek dat degene die het kokende water had gegooid, de zus van Josephine was, die bij ons op de compound woont! Er was ruzie geweest, waarna de vrouw met een stok naar het huis van de zus van Josephine was gegaan, om haar te slaan. Omstanders hadden haar tegengehouden, maar de volgende dag probeerde ze het weer. Dit keer verdedigde de zus van Josephine zich zelf, door kokend water over haar heen te gooien.
De volgende dag hoorden we van Josephine dat de echtgenoot van de vrouw met de brandwonden die ochtend had geprobeerd om haar zus te vermoorden! Gelukkig was het niet gelukt. De zus van Josephine was van plan om aangifte te doen, maar hoe dit verder is afgelopen hebben we niet meer gehoord.
Donderdag heb ik voor het eerst zelf een bevalling gedaan! Het was een vrouw die al meerdere kinderen had gebaard en de bevalling ging dan ook supersnel, ze kregen niet eens de kans om haar te slaan of in te knippen! Wij werden geroepen toen er nog geen volledige ontsluiting was, maar nog geen vijf minuten later was de baby al geboren. Het was wel een hele bijzondere ervaring om zelf een baby op de wereld te helpen en daarna de navelstreng door te knippen en het kindje in bad te doen. Ik hoop het nog vaak te kunnen meemaken in de drie weken die we nog hebben!
Dit weekend zijn we in Accra om ons visum voor Burkina Faso te regelen, waar we na ons vrijwilligerswerk een paar weken naar toe willen. We hebben maandag en dinsdag nog vrij van de kliniek, dus lekker lang weekend!
Iedereen bedankt voor alle reacties, felicitaties en lieve berichtjes via mail, facebook en deze blog, ik vind het echt heel leuk om alles te lezen, dus blijf ze vooral sturen!:)
Liefs Maaike
Toen we ’s middags terugkwamen op de compound, zouden Adrie en ik de lekkere cupcakes opeten die we in de supermarkt in Kumasi hadden gekocht. We wilden eigenlijk taart, maar dat was nergens te krijgen, omdat de meeste mensen hier hun verjaardag niet vieren. De cupcakes kwamen nog het meest in de buurt. Het was dan ook nogal een tegenvaller dat toen we de verpakking openmaakten, de cupcakes helemaal groen van de schimmel bleken te zijn! We hebben nog even op de verpakking gezocht naar een houdbaarheidsdatum, maar die stond er niet op. Waarschijnlijk hebben ze dus gewoon al jaren in de winkel gelegen. Gelukkig kwamen Yao, Marlieke en de kinderen ook nog langs, samen met Chantal, een vriendin van Marlieke die ook voor een aantal weken in Ghana is. Zij hadden een cake gebakken, met slagroom! Echt heel lief, hadden we toch nog taart! ’s Avonds hebben we gezellig met zijn allen buiten wijntjes gedronken.
In Kokobeng, waar onze compound ligt, gebeuren de laatste dagen rare dingen. Woensdag kwam er een vrouw in de kliniek met hele ernstige brandwonden. Ze had ze gekregen doordat een andere vrouw kokend water over haar heen had gegooid. Haar hele arm, hals, schouder en borst waren verbrand. Ze moest eigenlijk verbonden worden en dan zo snel mogelijk naar het ziekenhuis in Kumasi, maar het verband moest eerst nog door haar man bij een apotheek in Kumasi worden gehaald. Dit heeft meer dan 3 uren geduurd. In de tussentijd ging de vrouw steeds meer achteruit, ze verloor veel vocht en warmte en raakte bijna in shock. In de kliniek wisten ze niet wat ze moesten doen, dus vroegen ze aan ons wat wij in Nederland zouden doen. Toen wij zeiden dat ze een infuus met NaCl moest hebben en dat ze haar dekens moesten geven, werd dit meteen geregeld. Gelukkig knapte ze hierdoor wel weer een beetje op. Toen haar man aankwam met het verband, hebben we geholpen met het verbinden van de wonden, waarna ze naar het ziekenhuis in Kumasi kon.
Toen we ’s middags terug op de compound kwamen, bleek dat degene die het kokende water had gegooid, de zus van Josephine was, die bij ons op de compound woont! Er was ruzie geweest, waarna de vrouw met een stok naar het huis van de zus van Josephine was gegaan, om haar te slaan. Omstanders hadden haar tegengehouden, maar de volgende dag probeerde ze het weer. Dit keer verdedigde de zus van Josephine zich zelf, door kokend water over haar heen te gooien.
De volgende dag hoorden we van Josephine dat de echtgenoot van de vrouw met de brandwonden die ochtend had geprobeerd om haar zus te vermoorden! Gelukkig was het niet gelukt. De zus van Josephine was van plan om aangifte te doen, maar hoe dit verder is afgelopen hebben we niet meer gehoord.
Donderdag heb ik voor het eerst zelf een bevalling gedaan! Het was een vrouw die al meerdere kinderen had gebaard en de bevalling ging dan ook supersnel, ze kregen niet eens de kans om haar te slaan of in te knippen! Wij werden geroepen toen er nog geen volledige ontsluiting was, maar nog geen vijf minuten later was de baby al geboren. Het was wel een hele bijzondere ervaring om zelf een baby op de wereld te helpen en daarna de navelstreng door te knippen en het kindje in bad te doen. Ik hoop het nog vaak te kunnen meemaken in de drie weken die we nog hebben!
Dit weekend zijn we in Accra om ons visum voor Burkina Faso te regelen, waar we na ons vrijwilligerswerk een paar weken naar toe willen. We hebben maandag en dinsdag nog vrij van de kliniek, dus lekker lang weekend!
Iedereen bedankt voor alle reacties, felicitaties en lieve berichtjes via mail, facebook en deze blog, ik vind het echt heel leuk om alles te lezen, dus blijf ze vooral sturen!:)
Liefs Maaike
-
17 September 2011 - 18:33
Bram:
Leuk verhaal weer! -
17 September 2011 - 18:42
Tjitske:
Dag mevrouw de gynaecoloog,
Mooie verhalen weer! Lekker, wakker worden tussen de muizen en spinnen. Beter kan je je nieuwe levensjaar niet beginnen toch?! ;-) En heb je je maltbiertje wel kunnen wegkrijgen? Hihi, daar maakten ze je wel blij mee zeker.
Onvoorstelbaar dat je nog maar drie weken te gaan hebt daar. De tijd vliegt. Maar goed blijven genieten en voor je het weet ga je al op reis! De voorbereidingen voor je laatste week met heit zijn in huize Hettema al in volle gang.
Dikke tut fan dyn sus! -
18 September 2011 - 11:03
Inge:
Leuk verhaal weer Maaike! Geniet er nog even van, voor je het weet zit je weer hier!!
Xx -
18 September 2011 - 12:04
Anneke:
Liket krekt echt op dyn profylfoto.
Yndrukwekkend hear!
xx -
21 September 2011 - 19:17
Bernharden Marga,:
we zitten hier met je moeder even het verslag van je te lezen. HEFTIGGG!! hoor.
Wel een hele ervaring om op zo'n afstand van de 'normale' wereld ervaring op te doen. En ja je 21e verjaardag moet je dan met een lekker frys stikje oranjekoek nog maar een keer overdoen. We blijven vanaf hier kijken hoe je het daar doet en wensen je veel succes met je studiereis. Doei doei leafs ut Ljouwert -
22 September 2011 - 09:13
Nadeschda Van Walsem:
Hi Maaike en Adrie! Leuk om jullie verhalen te lezen hier in het koude nattige Nederland. Zo te lezen hebben jullie het nog prima naar je zin. Geniet er van en doe de mensen op de compound de groetjes. Liefs Nadeschda -
22 September 2011 - 11:13
Douwe En Elly:
Wat een leuke en spannende verhalen. We hebben van Tjitske je mailadres gekregen. We reageren dus een beetje laat. Jullie doen zeker heel wat meer dan je hier al geleerd hebt? Geniet er maar van.Heel veel plezier bij alles en de hartelijke groeten van ons. Douwe en Elly.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
